Club de Montaña “O Carroucho”
InicioSerra do Cadí / Val de Núria
| Última actualización |
| 20/06/2014 |
INFORMACIÓN DA ZONA
O Parque Natural do Cadí-Moixeró conta con 41060 hectáreas repartidas en tres bisbarras: L'Alt Urgell, El Berguedà e La Cerdanya. Comprende o conxunto orográfico pre-pirenaico integrado polas serras do Cadí e do Moixeró, o macizo do Pedraforca e gran parte dos de La Tosa e Puigllançada.
Encóntrase dentro da clasificación de parque de montaña, posto que as súas altitudes oscilan entre os 800 m., no fondo dos vales, e os 2648 m. no seu punto culminante. As dúas grandes cordilleiras do Cadí e Moixeró, unidas polo Coll de Tancalaporta, forman unha impresionante barreira montañosa no Prepirineo, que vai de poñente a levante cunha extensión de máis de 30 km., na divisoria de augas do Segre e do Llobregat. As súas vertentes, especialmente as da parte norte, forman penedais escarpados con paredes case verticais e vales profundos no Cadí e canles abruptas no Moixeró. Na serra do Cadí, entre as paraxes que teñen unha beleza e un atractivo especiais, encontramos a Rocha do Ordiguer, na vertente norte, que domina o amplo Prat de Cadí, e o Puig de la Canal Baridana ou Vulturó que, con 2648 m, é o punto culminante da serra e do parque. Tamén destaca a grandiosidade da fachada sur, especialmente o sector que domina o pobo de Josa de Cadí, a acubillo da cordilleira principal, ao norte, e a do Cadinell, cara a poñente. Na parte máis oriental desta vertente encóntranse as fontes do Bastareny, afluente do Llobregat, que posúen unha beleza singular.
Na serra do Moixeró, que culmina en Penyes Altes de Moixeró, a 2276 m., destacan os riscos da vertente sur e as extensas superficies forestais con lugares como o val do Ingla e o de Font Llebrera, o faial do Clot d'en Pere ou o abetal de Riu. A Tosa ou Pedró dels Quatre Batlles (pedrón dos catro alcaldes), chamado así pola confluencia dos termos municipais de Bagà, Alp, Das e Urús, álzase 2536 m. na zona de levante do parque e ten lugares dunha beleza especial, como a Pleta del Llamp, baixo a rocha do mesmo nome, que domina o val do río Gréixer. Se continuamos cara ao sueste, pasando polo Coll de Pal, encontraremos o Puigllançada (2409 m.), con vastas extensións de pastos, especialmente na vertente de solaina, dende onde -a través do Tossal de Rus- chegamos a Castellar de n'Hug, onde se encontran as fontes do Llobregat. O Pedraforca é unha das montañas con máis atractivo e tradición do alpinismo catalán. Ten unha orografía abrupta espectacular. A Enforcadura, que une o Pollegó Superior (2497 m.) e o Pollegó Inferior (2400 m.), lle achega unha silueta inconfundible. A muralla norte, lugar de escalada arriscado e belo, derrúbase verticalmente entre 600 e 800 m. por enriba do val de Gresolet, onde encontramos unha das zonas boscosas máis interesantes de todo o espazo natural; o seu microclima, particularmente húmido, fai que estea cuberto en gran parte por bosques de abetos e de faia.
O val de Nuria (en catalán: vall de Núria) é un val pirenaico situado no termo municipal de Queralbs. Situado a unha altura de 2000 metros sobre o nivel do mar, este val é accesible por medio dun ferrocarril de cremalleira ou ben seguindo algún dos camiños de montaña que chegan a Nuria. No val encóntrase situado o Santuario da Virxe de Nuria no que se redactou en 1931 o primeiro estatuto de autonomía de Cataluña.
No ano 1087, os pastos do val de Nuria foron cedidos ao mosteiro de Santa María de Ripoll. O terremoto de 1428 destruíu por completo o albergue e a capela. A igrexa actual é de construción recente e ten forma de cadrado aberto por un dos lados. Ao seu lado, ademais do hotel, encóntranse catro casas destinadas a acoller os peregrinos. Xusto en fronte encóntrase a capela de San Gil onde, segundo a lenda, se encontrou a imaxe da Virxe. Foi construída en 1615 e ampliada con posterioridade.
ALOXAMENTO E PREZOS
Aloxarémonos en La Molina (Girona), no Hotel Supermolina, durmiremos en habitacións dobres, con baño en cada habitación.
Durante o camiño se farán varias paradas onde poder tomar o almorzo e mercar pan ou bocadillos para o xantar do primeiro día que corre por conta de cada un.
Lembrámosvos que o número de prazas, como sempre, é limitado e estableceuse en 30 persoas. Hai que facer un ingreso por persoa. Por favor, levade coidado á hora de facer os ingresos para evitar despois problemas na adxudicación de prazas que, como xa imaxinades, se fará por estricta orde de recepción do ingreso. O prezo será de 420€ para os socios e 480€ para os non socios, que se aboarán da seguinte forma:
- ingreso en conta de 320€ os socios, e 380€ os non socios, para apuntarse, antes do 22 de xullo.
- os 100€ restantes, pagaranse no autobús.
O ingreso pode empezar a facelo todo o mundo a partir deste intre e os socios non terán preferencia na asignación de prazas.
A saída farémola o venres e os lugares e horarios de parada do bus, son os seguintes:
|
PROGRAMA PREVISTO DE ACTIVIDADES
02/08/2014 1º DIA (SAB) | CHEGADA SOBRE AS 14:00 | |
03/08/2014 2º DIA (DOM) | ALMORZO ÁS 08:30 | |
04/08/2014 3º DIA (LUN) | ALMORZO ÁS 08:00 | |
05/08/2014 4º DIA (MAR) | ALMORZO ÁS 08:00 | |
06/08/2014 5º DIA (MER) | ALMORZO ÁS 08:00 | |
07/08/2014 6º DIA (XOV) | ALMORZO ÁS 08:00 | |
08/08/2014 7º DIA (VEN) | ALMORZO ÁS 08:00 | |
09/08/2014 8º DIA (SAB) | ALMORZO ÁS 08:00 | |
10/08/2014 9º DIA (DOM) | ALMORZO ÁS 07:00 | |
CAMÍ DE L'AIGUA 
A excursión proposta hoxe é un paseo de aproximadamente 10 km. polas inmediacións de Bolvir, seguindo a ruta número 19 dos sendeiros de Cerdanya, tamén chamada "Camí de l'Aigua" (Camiño da Auga). Este nome é debido a que o camiño segue a canle que utilizan os labradores para o rego. Unha vez finalizado este tramo aprovéitase para realizar un paseo polos campos próximos ao municipio.
A ruta transcorre paralela á canle de Ger, que capta a súa auga no río Querol, e ata Ger, pasando por Bolvir. O Concello instalou unha zona de pícnic e recreo cunhas táboas de pedra para as persoas que queiran deterse neste camiño.
Comezaremos ás portas da ermida do Remei e seguiremos o curso da canle da Solaina ata a Devesa de Sallens, pasando por Llosera e o torrente dos Agostiños. Despois entraremos no pobo de Bolvir onde visitaremos a igrexa de Santa Cecilia e diferentes fontes que encontraremos ao paso. Fóra da excursión achegarémonos á fonte do Val, a uns 500 metros da ermida do Remei, onde hai unha zona de recreo.
PEDRAFORCA
O Pedraforca é unha das paisaxes de alta montaña máis emblemáticas e singulares de toda a xeografía catalá. Esta montaña ten unha forma moi característica polos seus dous grandes cumes separados por un grande outeiro, e cuxa vista máis emblemática é a súa vertente oriental. O cume norte está composto por dous picos: o Pollegó Superior (2506 m.) xunto ao Calderer (2505 m.). O cume sur a conforma o Pollegó Inferior (2445 m.). O Pedraforca é unha formación montañosa especialmente atractiva polo seu perfil en forma de U, peculiaridade que lle dá o seu nome. Pedraforca: "pedra" (pedra) e "forca" (forquita).
O itinerario ascende ao seu punto máis elevado, o Pollegó Superior, dende onde se goza de extensas vistas da zona e as serras que a circundan. Durante o percorrido, moi boscoso nas partes máis baixas e aéreo e falto de vexetación a medida que se gaña altura, pódense ver rebezos, moi numerosos nestas paraxes.
Para facer a ruta, requírese estar en boa forma física, xa que a pesar de non ser unha ruta tecnicamente moi complicada si ten certa dificultade, e ser especialmente coidadoso no tramo polo roqueiro comprendido entre o outeiro do Verdet e a Enforcadura del Pedraforca. Salvo o traxecto entre estes dous últimos puntos, no que unhas marcas de pintura amarela indicarán os pasos máis axeitados para avanzar, o PR C-123 acompañaranos todo o itinerario.
Unha ruta bonita polas paisaxes e bosques polos que pasa. Moi interesante pola fauna e flora que poderemos encontrarnos. Divertida polas trepadas e destrepadas que has de facer e que che fan subir a adrenalina en máis dunha ocasión.
CAMÍ DELS ENGINYERS
O Vall de Núria, un marabilloso val escondido entre altas montañas, inaccesible para os coches, ao que só sobe o único tren cremalleira de todo o Estado e onde se pode gozar das actividades relacionadas coa natureza e a alta montaña.
O Camí dels Enginyers é unha variante do GR-11 e naceu por un proxecto dunha central eléctrica que tiña que pechar o Val de Coma de Vaca cunha presa, constituíndo un lago artificial. Afortunadamente esta presa nunca se levou a cabo pero en contrapartida deixounos uns dos sendeiros máis belos da zona que une o Vall de Núria co Refugi de Coma de Vaca.
A primeira media hora de excursión flanqueamos polas suaves pendentes da vertente sueste do Torreneules. Pasamos pola derruída cabana de Pedrisses e entramos na escarpada aba sur do Torreneules onde o camiño sortea milagrosamente todos os obstáculos nun inacabable sobe e baixa.
É un percorrido certamente técnico a máis de 2000 m. de altitude, permitindo considerar unhas vistas espectaculares do Vall del Freser e cumes belos como o Balandrau ou o Puigmal. Avanzamos con moito coidado pois o camiño é algo complicado xa que durante gran parte do traxecto vai colgado a media aba, encontrándonos rochas que o tempo dotou de fermosas formas e salvando zonas onde un esvarón nos pode poñer en moitas dificultades.
VULTURÓ
O Vulturó (ou monte de Canle Baridana), é un cume da serra do Port del Comte que alcanza os 2647 m. de altitude. Levántase 582 m. ao sur do Pedró dels Quatre Batlles quedando separado del pola Coma da Condesa. Aínda que non é o cume máis emblemático nin frecuentado do Cadí, é o máis alto de toda a serra.
A externalidade da crista principal da cordilleira fai que este cumio sexa, conxuntamente co Tossal de la Estivella, o que ten máis aparencia de pico de todos os cinco que forman a cordilleira. Pola súa cara norte, os materiais calcáreos foron modelados polo xeo deixando unha muralla escarpada, enchida de canles e precipicios, mentres que ao sur o terreo se eleva en suave pendente.
Sairemos do pobo de Josa de Cadí para subir ata o Coll de Jovell seguindo as marcas do GR-150-1, evitando a pista forestal apta para vehículos en verán. Dende o Coll de Jovell suba un pouco dura ata os Planells de Josa, seguindo sempre as marcas vermella e brancas do GR para non nos complicar a suba.
Dende os Planells de Josa, en diagonal gañaremos altura achegándonos ás cristas do Cadí para coroar o Puig de lles Gralleres, e dende aí iremos a buscar o Vulturó. Dende o cume a panorámica é moi bonita cara a todos lados: cara ao norte consideramos en primeiro termo as verticais paredes do Cadí e ao fondo a chaira da Cerdanya; cara ao sur vemos o Pedraforca, Ensija e algunhas poboacións como Gósol; cara ao leste consideramos o resto de cumios do Cadí, entre eles a Serra Pedregosa, o Comabona e máis alá o Moixeró. Retrocederemos logo por onde viñemos para, en dirección oposta, facer o cume da Torre de Cadí, e regresar polo mesmo camiño de suba.
LA MOLINA - NIU DE L'ÀLIGA
Dado que xa levaremos uns cantos quilómetros nas pernas o día de hoxe tomarémolo como xornada de descanso.
Para os que o desexen faremos unha ruta de media xornada para estirar as pernas con retorno ao hotel ao mediodía. A tarde quedará a disposición de cada un para que poida gozar das comodidades do hotel ou visitar algunha poboación próxima.
Iniciaremos a ruta dende o aparcadoiro da Pista Llarga cara ao lago da Molina e collendo unha pista de descenso de BTT cara ao cume onde se unen Masella e a Molina. Se se desexa pódese continuar subindo ata o Refugi del Niu de l'Àliga situado no cume da Tosa d'Alp. Alí volvemos cara ao Coll de Pal, pola Pista Comabella de novo cara ao Lago e a Pista Llarga.
CARLIT DESDE AS BULLOSES
Ruta para subir o Carlit pasando por unha decena de pequenos lagos de orixe glaciar. A ruta iníciase no grande encoro das Bulloses, o único de todos os que veremos que non é natural. Subiremos pola zona lacustre ata o outeiro Colomer, progresaremos pola aresta facendo algunha pequena e doada trepada, e remataremos coroando a montaña máis alta da Cerdaña e do Pirineo Oriental.
O Carlit, cos seus 2921 m. de altitude, é unha das montañas máis visitadas do Pireneo. Non ten nada que envexar ás grandes montañas, como o Aneto, a Pica d'Estats, o Monte Perdido... Destacamos do itinerario a gran beleza do ámbito e as paisaxes idílicas polas que transcorre. O percorrido consta de dúas partes moi diferenciadas. Durante a primeira parte, o sendeiro avanza sen salvar grandes desniveis. O camiño, que se inicia no encoro das Bulloses, percorre a decena de lagos que forman a zona lacustre e que nos fan gozar desta primeira parte do itinerario.
A segunda parte é moito máis empinada. Ao chegar preto do Tossal Colomer e do lago Sobirá empeza o gran desnivel e requírese dun maior esforzo para alcanzar finalmente o cume. Dende ela gozamos dunhas boas panorámicas da zona. Observamos cumes como o Canigó, a Tossa d'Alp, o Puigmal, a serra do Cadí... Tamén vemos unha gran cantidade de lagos, os dous máis grandes son o das Bulloses e o de Lanós.
GORGES DE CARANÇÀ
Bosques, lagos de montaña e cumios agrestes, o val pirenaico de Carançà está ben dotado de atractivos naturais, aínda que o maior de todos é o seu illamento, defendido por abaixo polas gargantas do río, e por arriba pola cadea montañosa.
Dende Francia, o acceso polo río forzouse mediante cornixas escavadas na rocha, pasarelas e pontes colgantes. O visitante percorre doadamente este parque de atraccións natural, onde pon a proba o seu dominio do medo ás alturas, mentres, baixo os seus pés, o río se abre paso entre as paredes de rocha. É unha ruta popular, unha mestura entre sendeirismo e aventura. Aventura porque a ruta, se ben non presenta moitas dificultades, tampouco é un camiño ao uso pois ten tramos escarvados na parede e tramos equipados con pontes e pasarelas por enriba do río Carançà que lle confiren un carácter moi especial.
Despois de gozar do primeiro tramo polo camiño gañado á parede, quizais o máis espectacular, a segunda parte é a máis divertida, discorre preto do río e o camiño vaise intercalando con pasos equipados, pontes e pasarelas que aparecen da nada entre as árbores e nos permiten avanzar con seguridade. En total catro pasarelas suspendidas e outros tantos pasos encravados na parede, permitirannos avanzar por Les Gorges repletas de cantos de postal e onde a tentación dun mergullo nas cristalinas augas é case inevitable.
CAMIÑO NATURAL DE MONTFALCÓ
O camiño natural de Montfalcó a Mont-rebei, na Serra do Montsec, pretende unir o que o pantano de Canellas coas súas augas separou, dándonos a oportunidade de gozar deste ámbito que doutro xeito sería inaccesible para a maior parte de viaxeiros e curiosos como nós.
Sen lugar a dúbidas é o percorrido máis espectacular da serra, unha das rutas máis sorprendentes e espectaculares de Aragón. A ruta sorprenderanos con impresionantes pasarelas de madeira pegadas á rocha, con airosas pontes metálicas, cun vertixinoso camiño escavado en paredes verticais durante case dous quilómetros, cunhas paisaxes inesquecibles... En definitiva, un camiño non apto para as persoas con vertixe que nos sorprenderá plenamente, unha das rutas máis atraentes e bonitas de Aragón.
O camiño salva unha impoñente muralla rochosa grazas a unha primeira pasarela de madeira ancorada na mesma rocha. Pouco despois de novo a ruta alcanza a base dunha segunda muralla de rocha que se supera de igual xeito que a anterior, por medio dunha sorprendente estrutura de madeira que axuda a salvar a verticalidade da parede. Un descenso leva ao congosto do Siegué, paso estreito onde unha ponte colgante permite conectar as dúas beiras do río Noguera Robagorzana unindo Aragón e Cataluña.