PIORNEDO - PICO LAGOS - BURBIA 

Comezamos a ruta en Piornedo atravesando o pobo e por unha ancha pista imos collendo altura, cruzamos varias campas como a de Campo Redondo, vadeamos o río da Veiga Cimera e despois dunha forte suba chegamos á campa dos Estremeños coa súa cabana derruída dende onde vemos en toda a súa extensión o circo glaciar do Mustallar co Penalonga, o Mustallar, os Castellines e o Pico Lagos.

En vez de continuar de fronte cara ao outeiro da Golada, xiramos cara á dereita para ir collendo altura e bordear o pico Lagos ata o outeiro intermedio deste pico e o Corno Maldito. Neste punto, se o tempo o permite, o que queira pode facer cumio ou baixar ata as lagoas que dan nome a este pico, que rodearemos sempre en baixada ata a campa de Acebalín cun coqueto refuxio onde poderemos resgardarnos para facer a comida. O sendeiro intérnase por completo ao corazón do bosque onde alberga un dos seus mellores tesouros, o Teixedal. Un bosque de teixos silvestres que se mostran en todo o seu esplendor.

Pasamos a campa do Corral de Villouso ou Braña del Moro, cruzamos o regueiro Villouso por pintorescas pontes de madeira e, por un camiño máis ancho, descendemos ata a antiga central eléctrica acompañados polo rumor da auga que descende vertixinosamente ata o seu encontro co río Burbia. Dende a central só nos queda chegar ata o pobo por unha pista.

CAMPO DEL AGUA 

O percorrido atravesa a estrada e continúa por unha pista sen asfaltar, atravesando un bosque de ribeira, ata chegar a unha ponte de pedra sobre o río. A partir de aquí, avanza entre prados e carballos cara a Campo del Auga.

O Camiño Natural continúa río arriba entre xestas e abeleiras (Corylus avellana), e atravesa un cruzamento. Máis adiante a pista cambia de aba e comeza a subir por unha carballeira ata unha zona chaira, dende onde se observa a Braña de las Agüerias e as súas cabanas. A senda descende despois ata vadear un regueiro onde comeza unha nova ascensión ata un outeiro.

Tras desviarse á dereita, divisaremos Campo del Auga onde, no seu barrio de El Regueiral, encontranse varios exemplos de pallozas ben conservadas e as cabanas de lousa, típicas desta bisbarra.

PENARUBIA 

Subimos dende Fuente de Oliva pola ruta máis curta e doada ao Pico Penarrubia (1.822 m.). Penarrubia considérase o último pico da Cordilleira Cantábrica polo lado occidental. A pesar da súa altitude é unha montaña atractiva con paredes verticais que outras máis altas non teñen, sobre todo polo lado leonés. Saímos do pobo por unha empinada rúa para coller unha pista de terra, na divisoria de Galicia con León, que nos leva ata a Golada de Cardiadelos, dende onde vemos unhas sublimes panorámicas dos Ancares de León.

A partir de aquí, cara á esquerda, seguiremos o cordal de cumios, pasando polas Penas da Verdia e o Monte de Calangros de Brego, cunhas vistas espectaculares que seguro quedarán gravadas nas nosas retinas por moito tempo: a un lado os Ancares de León co marabilloso val do río Tejeira e coa localidade do mesmo nome ao fondo; a outro os Ancares de Lugo con algúns dos picos máis importantes (Tres Bispos, Corno Maldito, Mustallar...); tamén veremos o pequeno lago Forrón, que só terá auga en inverno xa que é estacional; e por último veremos diante noso a impoñente mole do Penarrubia, que se ergue desafiante ante nós.

Para conseguir chegar ao seu cumio, seguiremos un pouco máis o cordal e bordeamos o Penarrubia por un sendeiro algo estreito nalgún tramo e agora si, tan só nos queda subir por un sendeiro uns metros ata conseguir alcanzar o seu cumio, que resulta totalmente espectacular e que verá satisfeitas as expectativas de calquera que se achegue para facer esta ruta.

Este pico estaba previsto subilo hai anos co club dende o refuxio de Ancares pero a nevada impediuno.